Wzorce ras - Wzorce FCI
Często spotykamy się z określeniami "wzorzec FCI" czy też "standard FCI". Co to takiego? Otóż jest to szczegółowy opis cech danej rasy, wydany oraz zatwierdzony przez FCI. Każdemu wzorcowi przypisywany jest unikalny numer, np. "FCI Standard No 312, 24.06.1987" - mówi nam o tym, że dana wzorzec rasy został zatwierdzony przez FCI 24.06.1987r., a jego unikalny numer to 312.
Według regulaminu FCI, kraje członkowskie ustalają wzorce dla tych ras, które występują w ich kraju. Po wydaniu wzorca przez FCI staje się on obowiązujący jako "wzorzec federacyjny". Wzorce dla ras miejscowych krajów nie należących do FCI ustala komisja standardów FCI. FCIwydała schemat wzorca, który ustala co powinien on zawierać oraz kolejność poszczególnych opisów. Niektóre wcześniej wydane wzorce nie odpowiadają temu schematowi, są więc niejednolite i nie przedstawiają wyczerpująco danej rasy.
Poszczególne związki kynologiczne mogą dla niektórych ras, pochodzących z innego kraju, ustanawiać pewne ograniczenia, np. górną lub dolną granicę wzrostu w danej rasie (wysokość w kłębie) lub umaszczenie. Tych ograniczeń nie stosuje się jednak na wystawie międzynarodowej, gdyż tam obowiązuje wzorzec wydany przez FCI.
Zmianę wzorca może przeprowadzić tylko naczelna organizacja kraju pochodzenia danej rasy, zawiadamiając o tym FCI aby stała się powszechnie obowiązująca. Zmiany wzorca należy, oczywiści, przeprowadzić tylko po gruntownych ich rozważeniu. Z biegiem czasu większość ras znanych od dziesięcioleci, ulega znacznemu rozwojowi. Doskonalenie ras powinno przebiegać w ramach wzorca, który przez niezbyt ścisłe opisy pewnych części ciała sprzyja rozwojowi. Także wystawy międzynarodowe i międzynarodowa wymiana sędziów uniemożliwia pojedynczym hodowcom wyjście poza granice wzorca.
Opis charakteru psa we wzorcu ogranicza się do wzmianki o spokojnym lub też żywym temperamencie, co można stosunkowo łatwo ocenić na wystawie. W celu dokładniejszego ocenienia pozostałych cech psa różne kluby specjalistyczne wprowadziły licencjonowanie i przez to przyczyniły się do podniesienia poziomu hodowli. Należy pamiętać, że nie ma cech charakteru, które występują tylko u jednej rasy. Często cała grupa ras ma takie same lub podobne cech, co także zależy od indywidualnych uzdolnień zwierzęcia oraz wpływu środowiska. Nieraz, gdy przez liczne pokolenia jakieś cechy danej rasy nie były wykorzystywane mogły one zaniknąć. Jeśli jednak zwierzę znajduje się w odpowiednim środowisku cechy te mogą ulec regeneracji.
Według regulaminu FCI, kraje członkowskie ustalają wzorce dla tych ras, które występują w ich kraju. Po wydaniu wzorca przez FCI staje się on obowiązujący jako "wzorzec federacyjny". Wzorce dla ras miejscowych krajów nie należących do FCI ustala komisja standardów FCI. FCIwydała schemat wzorca, który ustala co powinien on zawierać oraz kolejność poszczególnych opisów. Niektóre wcześniej wydane wzorce nie odpowiadają temu schematowi, są więc niejednolite i nie przedstawiają wyczerpująco danej rasy.
Poszczególne związki kynologiczne mogą dla niektórych ras, pochodzących z innego kraju, ustanawiać pewne ograniczenia, np. górną lub dolną granicę wzrostu w danej rasie (wysokość w kłębie) lub umaszczenie. Tych ograniczeń nie stosuje się jednak na wystawie międzynarodowej, gdyż tam obowiązuje wzorzec wydany przez FCI.
Zmianę wzorca może przeprowadzić tylko naczelna organizacja kraju pochodzenia danej rasy, zawiadamiając o tym FCI aby stała się powszechnie obowiązująca. Zmiany wzorca należy, oczywiści, przeprowadzić tylko po gruntownych ich rozważeniu. Z biegiem czasu większość ras znanych od dziesięcioleci, ulega znacznemu rozwojowi. Doskonalenie ras powinno przebiegać w ramach wzorca, który przez niezbyt ścisłe opisy pewnych części ciała sprzyja rozwojowi. Także wystawy międzynarodowe i międzynarodowa wymiana sędziów uniemożliwia pojedynczym hodowcom wyjście poza granice wzorca.
Opis charakteru psa we wzorcu ogranicza się do wzmianki o spokojnym lub też żywym temperamencie, co można stosunkowo łatwo ocenić na wystawie. W celu dokładniejszego ocenienia pozostałych cech psa różne kluby specjalistyczne wprowadziły licencjonowanie i przez to przyczyniły się do podniesienia poziomu hodowli. Należy pamiętać, że nie ma cech charakteru, które występują tylko u jednej rasy. Często cała grupa ras ma takie same lub podobne cech, co także zależy od indywidualnych uzdolnień zwierzęcia oraz wpływu środowiska. Nieraz, gdy przez liczne pokolenia jakieś cechy danej rasy nie były wykorzystywane mogły one zaniknąć. Jeśli jednak zwierzę znajduje się w odpowiednim środowisku cechy te mogą ulec regeneracji.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz