Objawy i leczenie zaburzeń słuchu u psa
Zaburzenia słuchu u psa mogą wynikać z przyczyn wrodzonych albo stanowić skutek urazu.
Część z nich można skutecznie leczyć, a w przypadku nieodwracalnej głuchoty – z powodzeniem stosować techniki komunikacji ze zwierzęciem i dbać o jego bezpieczeństwo, minimalizując ryzyko wynikające z niedosłuchu.
Część z nich można skutecznie leczyć, a w przypadku nieodwracalnej głuchoty – z powodzeniem stosować techniki komunikacji ze zwierzęciem i dbać o jego bezpieczeństwo, minimalizując ryzyko wynikające z niedosłuchu.
Głuchota nabyta pojawia się u czworonoga w zaawansowanym wieku lub na skutek przebytych chorób. Natomiast kilkadziesiąt ras psów posiada zwiększone predyspozycje do występowania głuchoty wrodzonej, która może obejmować jedno lub dwoje uszu. Należą do nich między innymi bulterier, dalmatyńczyk, border collie i cocker spaniel.
Pies niedosłyszący lub głuchy ma widoczne problemy ze zlokalizowaniem dźwięku. Wołany przez właściciela rozgląda się, zamiast od razu podążać w kierunku głosu. Może nie zwracać uwagi na ruch uliczny i wtargnąć na jezdnię, nawet gdy wcześniej bez problemów poruszał się w warunkach miejskich. O częściowym niedosłuchu może także świadczyć odwracanie się w niewłaściwym kierunku po usłyszeniu głośnego dźwięku. Pies obustronnie głuchy nie reaguje nawet na głośny hałas, trudniej go obudzić ze snu, niekiedy może być agresywny, a wydawane przez niego dźwięki są wyższe. Całkowitą głuchotę wykazuje brak drgania uszu i obrócenia głowy w odpowiedzi na odgłosy.
Słuch psa – przyczyny zaburzeń:
Wraz z upływem czasu zmysł słuchu ulega osłabieniu, jednak częściej nadwątlenie słyszenia pojawia się na skutek czynników chorobowych. Do częstych przyczyn zaburzenia należą:
• Stany zapalne ucha wewnętrznego, środkowego i nerwów słuchowych
• Przebyte choroby zakaźne, na przykład nosówka
• Urazy mechaniczne
• Zatrucie związkami chemicznymi
• Narażenie na zbyt głośne dźwięki – częste u psów myśliwskich, aktywnie uczestniczących w polowaniach
Test BAER, badający reakcję psiego mózgu na dźwięk, pozwala ocenić sprawność słuchu psa, jednak aparatura do wykonania badania nie jest powszechnie dostępna w Polsce. Lekarz weterynarii ocenia psi słuch w oparciu o badanie behawioralne i wziernikowe przy pomocy otoskopu. Pomocne w diagnozowaniu może być poddanie zwierzęcia rezonansowi magnetycznemu.
Leczenie zaburzeń słuchu u psa
W przypadku stwierdzenia u starszego psa głuchoty nabytej, w zależności od przyczyny, istnieje możliwość leczenia farmakologicznego lub chirurgicznego. Jeśli lekarz weterynarii stwierdzi pogorszenie słuchu na skutek wystąpienia stanu zapalnego, w pierwszej kolejności wdroży leczenie farmakologiczne. Dalsza kuracja przebiega w zależności od stopnia zaawansowania choroby – może obejmować na przykład zabieg naprawy błony bębenkowej lub usunięcie guzów z ucha. Elementem profilaktyki są regularne wizyty w gabinecie weterynaryjnym w celu kontroli stanu małżowin usznych a także odpowiedni sposób żywienia. Oznakom starzenia się układu słuchu, przeciwdziałają zwłaszcza witaminy C i E, znajdujące się w pełnowartościowej, dobrze zbilansowanej karmie.
Znajdź najbliższą polecaną lecznicę! Kliknij TUTAJ.
Komunikacja z psem niesłyszącym
Bazuj na innych zmysłach. Jeśli pies niedosłyszy, wyjście na spacer sygnalizuj poklepaniem go po grzbiecie. Wykonuj wyraźne gesty, wskazując miskę przed posiłkiem, drzwi, smycz. Unikaj jednak gwałtownych, niespodziewanych ruchów, które mogą przestraszyć zwierzę.
Zabezpiecz otoczenie, w jakim przebywa pies. Sprawdź, czy ogrodzenie wokół domu nie wymaga załatania – twój pupil może nie usłyszeć cię, gdy go wołasz i przez nieuwagę odejść zbyt daleko. Na spacerze bezwzględnie korzystaj ze smyczy – dzięki niej nie tylko zapewnisz ochronę przed nadjeżdżającym samochodem, ale wzmocnisz poczucie bezpieczeństwa psa.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz